Mag ik 5 minuutjes om je met deze prachtige brief een 2019 te wensen vol van voornemens die uitkomen?

“Hallo,

Mag ik even 5 minuutjes van jullie tijd?

2018 loopt op z’n laatste beentjes, en 2019 staat klaar, om door ons ‘wel-kom’ te worden geheten..

Fijne gedachte, en vast ook het moment waar een briefje met ‘wensen’ en ‘goede voornemens’ klaar liggen… Vaak makkelijker gezegd dan volgehouden.

Tot op dat ene ogenblik… waarop je in contact komt met die ene persoon, die het verschil maakt…

Néén, ‘k heb het NIET van horen zeggen, maar wel vanuit mijn eigen ervaring…

Ik ben een vrouw van 58 jaar, klein van gestalte, en heb te maken met een fysiek ongemak, waardoor zelfstandig wandelen wat moeizamer verloopt en sporten al helemaal van mijn menu werd geschrapt.

14 juni 2018, een keerpunt in mijn leven… maar dat wist ik toen niet. Ik moest naar het UZ Gent voor een ganganalyse. Terwijl de dokter-assistent de documenten in orde aan het maken was, kon ik op het verslag van de hartspecialist die ik enkele weken voordien had gecontacteerd, lezen: ‘Obesitas Rolstoelgebruikster’. Ik schrok me rot… nù moest er iets veranderen. Uitstellen was géén optie meer. Bij thuiskomst heb ik meteen de telefoon genomen, en een afspraak gemaakt bij Heidi Delaere, diëtiste en personal coach te Sint-Eloois-Winkel.. Ik had geluk, de dag nadien kon ik al bij Heidi terecht…

Het eerste contact verliep vlot, het voelde goed en juist.

Ik leerde anders eten, en toch lekker. Ik had een ‘doel’ voor ogen, en dit wou en zou ik waarmaken. Het luisterend oor van Heidi maakte een wereld van verschil, en dit niet enkel op de weegschaal maar ook in mij als persoon. Ik kreeg meer zelfvertrouwen, genoot van de complimenten van mijn omgeving en was evenzeer trots op mezelf. Ik durfde het zelfs weer aan om gebruik te maken van mijn hometrainer die zo’n lange tijd daar gewoon stond te staan… ’tot later’, je kent dat wel, hé.

Vandaag, 20 december 2018, mag en kan ik zeggen, dat ik mijn doel dat ik in juni heb geplaatst, ook heb gehaald. Bij de start woog ik 66,8 kg, met een lengte van 1,47 m véél te véél. Mijn doel was om vooreerst die 6 plaats te zien maken voor een 5.

Gisteren, laatste controle van dit jaar, en YES, de weegschaal knipoogde en liet het getal ‘59,2’ verschijnen. IK ben FIER op mezelf.

Maar…, ik wil evenzeer vanuit mijn hart een woord van dank richten aan Heidi..

Heidi, je ben een prachtmens. Mede door jouw steun, jouw aanwezigheid, jouw geloof in mij als mens, is het me gelukt. Ik heb er geen woorden voor, ook al ben ik sterk met woorden verbonden.

Ik zal zeker doorgaan, heb alweer een nieuw doel voor ogen.

Er is héél wat gewicht van mijn schouders gevallen. Door anders, regelmatiger en ge’zon’der te eten, kan ik zelfs bij regen en wind vreugde voelen…

Moge allen die vandaag nog twijfelen, of het hen zou lukken, om welke rede ook, de moed vinden om jouw nummer in te toetsen, om een afspraak met jou te maken.

Ik zou het van de daken willen schreeuwen, hoe blij ik ben dat ik jou heb ontmoet. In geloof en vertrouwen ga ik door. Als mensen me vragen wat ik heb gedaan of waar ik ben geweest… dan zal ik hen zeker zeggen, dat een bezoekje aan jou een ware aanrader is. Ere aan wie ere toekomt.

Heidi, deze woorden komen recht uit mijn hart.

Moge diegenen die vandaag aarzelen om de stap te zetten, een stukje van de brief lezen.

Ik wens jou een gezond en liefdevol jaar 2019.Welgemeende groet, met diep respect, Mia Walckiers.