Ik schreeuwde het even geleden van de daken: laten we allen meedoen met Tournée Minérale! Dus ook ik. Ik laat mijzelf dan ook graag door jullie volgen op mijn avontuurlijke alcoholvrije maand. Met alle ups en downs die daar mogelijk mee gepaard gaan. Want het is niet omdat ik als diëtiste gezondheid vooropstel, dat ik niet graag een glaasje drink. Integendeel …

Hieronder lees je mijn relaas van 1 alcoholvrije maand. Begin best te lezen van onder naar boven, want je ziet al direct dat ik net voor de eindmeet gesneuveld ben …

Je leest het goed… Ik ben NIET geslaagd voor mijn alcoholvrij examen. Op de valreep niet. De laatste loodjes wogen duidelijk het zwaarst.

Afgelopen zaterdag ben ik tijdens een etentje met een vriendin overstag gegaan. ‘Geen alcoholvrije cocktail op de kaart? Doe dan maar hetzelfde als mijn vriendin!’. En mijn vriendin nam een wit wijntje. Ze nam er twee zelfs …

Ik praat mezelf niet goed, maar ben toch best wel blij dat ik in een ganse maand slechts 2 witte wijntjes gedronken heb. Trots ook wel dat ik gedurende de hele Tournée Minérale maar 1 keer ‘gezondigd’ heb.

Volgend jaar doe ik zeker terug mee en dan ga ik voor de ‘volle’ 28 dagen. ik ben nu toch al goed getraind 😉

1. Ik ben mij er bewust van geworden dat ik effectief elke dag een wijntje dronk (zelfs meer dan eentje bij momenten).
2. Door tijdens de week geen alcohol te drinken, voelde ik mij alerter en fitter. Ik kon de dag veel makkelijker door komen terwijl ik me vroeger soms door de dag heen sleepte.
3. Een besparing in mijn portefeuille was deze alcoholvrije maand niet. Om dezelfde sfeer te creëren, greep ik sneller naar een alcoholvrije cocktail dan naar bijvoorbeeld een watertje. En die alcoholvrije cocktails zijn niet echt goedkoop te noemen.
4. Ik heb meer dan eens de sociale druk gevoeld om toch maar een glaasje mee te drinken.
5. Ik zag het vooral zitten om dat dit over een ‘eindige’ periode ging. Stel dat je nooit nog een druppel alcohol zou mogen drinken, ik zou het daar serieus moeilijk mee hebben …
6. En tenslotte: ik ben een diëtiste, maar duidelijk ook een mens. En niet onfeilbaar dus.

• Maandag 06/02: lunch in ‘den Dudu’ met vriendinnen. Normaal zou ik een cavaatje drinken, nu een alcoholvrije ‘red sunset cocktail’ (veel geld en niet de moeite waard.) Verleiding valt hier nog mee, mogelijk omdat het ook pas middag is.
• Dinsdag 07/02: manège Bloso Waregem  voor mijn wekelijkse ‘horse-work-out’. Mij enorm geamuseerd en zelfs ‘achter’ de toog beland. Mijn twee vriendinnen vlogen er compleet in. Voor het eerst was ik eens BOB van dienst (iemand anders bleek ook geen optie meer te zijn). Tiens, zelfs zonder alcohol bleek ik het superleuk te kunnen hebben …
• Woensdag 08/02: weinig geslapen, maar toch fris en monter. Erg blij want een drukke dag voor de boeg. Gezellig thuisblijven vandaag. Wat de verleiding ook wel minder groot maakt. Je merkt toch echt wel dat een glaasje vaak met de situatie gepaard gaat.
• Donderdag 09/02: twee keer paardrijden vandaag. En jawel, aan de toog gehangen ZONDER ook maar een druppel alcohol te drinken.
• Vrijdag 10/02: mééééééga goesting in een aperitiefje, maar op de tanden gebeten en een lekkere alcoholvrije apero gedronken gezellig thuis.
• Zaterdag 11/02: moeilijk moeilijk moeilijk … Etentje met een vriendin, leuke babbel, fijne sfeer, wat zou een glas bubbels me smaken … In de plaats: 2 alcoholvrije Hugo’s. Eerlijk: het scheelde geen haar of ik was bezweken aan de ‘goesting’, na toch anderhalf uur op het eten te hebben gewacht.
• Zondag 12/02: buitenshuis ontbijten … Daar hoort toch iets bij, zou je denken … Weeral keihard op de tanden gebeten.

Verleidingen en gelegenheden te over bij mij afgelopen week (ja, hoor, ook een diëtiste heeft een leven 😉 ). MAAR toch maar weeral 13 dagen alcoholvrij. Het klinkt misschien onnozel, maar ik ben geweldig trots op mezelf.

Gisteravond met een hele bende gaan karten. Zalige adrenalinekick. Maar … het begon direct al met een bubbelaperitief. Lap, ik drink enorm graag cava. Tanden bijten, Heidi, je kan het. Ik bestel een Cola Zero. En nog eentje. Dan de racebaan op. Jihaa, helemaal euforisch. Een wijntje erna zou dan wel smaken.

Bij een gezellige tafel met een heerlijke spaghetti krijg ik de vraag: ‘Glaasje rode wijn, mevrouw?’ Ik vraag of ze misschien ook iets lekkers hebben dat alcoholvrij is. Neen dus, op een NA-biertje na, waar de man zelf niet overtuigd van was. Inderdaad, dat is afwaswater, hoeft dus ook niet voor mij. Cola Zero dan maar weer. Voor mij zitten er twee te lachen bij hun rode wijn. Ik zit echt te watertanden. Eigenlijk is het erg dat ik er zoveel last van heb …

Weigerde zelfs afgelopen vrijdag iets te gaan drinken op café omdat ik me dan als een kind in een snoepwinkel zou voelen. Schaam me bij de gedachte. Als ik dit zelf lees, lijkt het bijna alsof ik een probleem heb.

Ik was er nochtans goed aan begonnen, met volle moed. Maar donderdag, mijn vaste paardrijavond, bleek al direct een uitdaging. Iedereen nam na de rit een pintje, as usual. Ik nam een Ice Tea Zero. Om het even te bewijzen hierboven een uiterst vrolijke foto. Die vrolijkheid was er echter enkel en alleen omdat er eens iets anders light werd geserveerd dan Cola 🙂

Opvallend: sedert lange tijd ben ik na een uitje vanochtend es fris opgestaan …

Voilà, het is zover. Mijn eerste alcoholvrije maand sinds mijn kinderjaren gaat in. En terwijl ik dat tik, bedenk ik me dat het toch wel absoluut absurd is dat ik al meer dan 25 jaren elke maand – en mogelijk zelfs elke week – alcohol drink. En daar nu pas voor het eerst bij stilsta.

Een verslaving zou ik het niet noemen, maar wel een ingeburgerde ‘bad habit’. Ik kijk er eerlijkheidshalve dan ook wat tegenop, tegen die alcoholvrije maand. Want alcohol is gezellig, het maakt een praatje makkelijker, het zorgt voor sfeer, ‘het hoort erbij’. Maar dus niet deze maand. Deze maand moet ik proberen ‘voor sfeer en gezelligheid’ een 9 te geven zonder dat daar een glas (of meerdere) bij te pas komt.

Mijn gezond verstand zegt dat dat toch geen probleem zou mogen zijn. Maar dat ondeugend duiveltje op mijn schouder zegt wat anders. Want morgen ga ik met vrienden paardrijden en nadien een glaasje – sorry, watertje – drinken. En dit weekend trek ik er met een bende op uit, en daar hoort een aperitief bij. ‘Nee, geen bubbels voor mij, doe maar een Tönissteiner’ (liefst in een champagneglas dan wel, voor de sfeer…).

Sociale druk lijkt me de moeilijkste tegenstander. Al ben ik blij dat er zoveel te doen is rond Tournée Minérale. Dat het even ‘sociaal aanvaardbaar’ is om niét te drinken. Want zo voelt het vaak wel: je wordt verwàcht een glas te drinken. En na een tijdje los je die verwachting spontaan in, zonder na te denken.

Enfin: ik ben er klaar voor. En ik hoop iedereen die dit leest ook.

Ik zal op deze pagina op regelmatige basis mijn ervaringen posten. Met als streefdoel: niet uit de bocht te gaan.

Ik maak geen beloftes, maar ik hoop na deze maand trots te zijn op mezelf.

Succes allemaal, moge we samen liters en liters water drinken 🙂